باستان مردم‌شناسی یک راهبرد پژوهشی است که به فهم یافته‌های باستان شناسی بر اساس مشاهدات معاصر، با تکیه بر نظریه پردازی حد وسط (میانه) کمک می‌کند. این راهبرد پژوهشتی زمانی ارزش پیدا کرد که بینفورد باستانشناسی را گونه‌ای انسان شناسی می‌دانست.

بینفورد انسان‌شناس و باستان‌شناس آمریکایی و پدر باستان‌شناسی نوین، خود را ملزم به فهم جزئیات فرهنگ گذشته می‌کرد؛ بنابراین باستان مردم‌شناسی به عنوان یک نمودار غالب (پارادایم) در گذر از باستان‌شناسی سنتی به باستان‌شناسی جدید در دهه ۱۹۷۰میلادی اهمیت می‌یابد.

کرامر نویسنده کتاب، به عنوان عضو گروه کاوش‌های موزه اونتاریو در گودین تپه کنگاور در استان کرمانشاه، متوجه همسانی‌های فراوان میان کاوش‌های بدست آمده با نمونه‌های گوناگونی از زندگی روستاییان شده است. کرول کرامر برای فهم داده‌های باستان‌شناسی، پژوهش‌های مردم‌نگاری در زاگرس مرکزی را سودمند دانسته و خود برای رساله دکترایش، چنین روشی در پیش گرفته است.

بنا بر گفته کرامر، یافته‌ها در روستای علی‌آباد نشان می‌دهد که فرهنگ ایرانی از نواحی زاگروس به دیگر جا‌های آسیای باختری و حتی به دیگر قاره‌ها گسترش یافته است. یادآور می‌شوم که قیاس مردم‌شناسانه، نظر باستان‌شناسانه، مالکیت زمین، ثروت و فرهنگ مادی، کاربری زمین و استقرار پیش از تاریخ، شهر‌های کوچک و شهر‌ها، معماری مسکونی و جمعیت و... در قالب هفت گفتار در این کتاب آمده است.