خشونت علیه زنان را متوقف کنید!

خشونت عليه زنان به عنوان يك مساله اجتماعی بحرانی در جامعه ما مطرح است و هرچند خشونت جسمی از مظاهر آشكار آن محسوب می گردد اما نكته مهم اين است كه چنین مفهومی را صرفا به خشونت جسمی محدود نكنيم.

هرنوع اقدام فيزيكی، روانی ، جنسی و...كه موجب آزار ،ضايع شدن حقوق يا سلب آزادی گردد و اصولا هرجايی که عامل جنسيت (زن يا مرد)موجب ايجاد تفاوت و زمینه ساز آسيب گردد ،نوعی خشونت تمام و كمال اتفاق افتاده است .
زنان و مردان در مورد به عهده گرفتن موقعيت های شغلی و تحصيلی،برخورداری از خدمات سلامتی و حمايت های اجتماعی بايد كاملا برابر باشند و دولت های عضو اعلاميه محو خشونت عليه زنان-مصوب مجمع عمومي سازمان ملل-به ايجاد بستر لازم براي بدست آمدن چنين شرايطی متعهد هستند.

برخي گروه ها مثل زنان مهاجر، پناهنده،سرپرست خانوار ،ساكن در مناطق دوردست ،ساكن در مناطق در حال جنگ و...آسيب پذيری بيشتری نسبت به تحت خشونت قرار گرفته شدن دارند و طبعا نياز به نقش حمايتی حكومت برای مقابله با خشونت در اين موارد بسيار بيشتر است.فرای حکومت، افراد جامعه نیز در بروز خشونت و فضای آسیب دارای تاثیرات جدی هستند.

تعیین تکلیف کردن یک طرفه و همه جانبه در زندگی خانوادگی و مشترک مثل ممانعت از کار یا تحصیل فرزند یا همسر ، تحت فشارقراردادن ها و گروکشی های فراقانونی بعد از طلاق و ...(در بعد خانوادگی)

-اولویت دادن برای استخدام به دلیل جنسیت خاص ،پرداخت حقوق متفاوت برای انجام کار یکسان به دلیل فاکتور جنسیت، ارزش گذاشتن برای موردی غیر ازشایستگی کاری و یا سوءاستفاده از جنسیت برای ارتقاء شغلی یا...و...(در بعد اجتماعی )

و صدها مورد مشابه دیگر که حقوق و کرامت انسانی تحت تاثیر عاملی غیر از منطق و شایستگی قرار می گیرد جملگی خشونت محسوب می شوند.
نباید فراموش کرد که همه افراد در خطر هستند و هیچ منطقه ی مصون از خشونتی به سبب تحصیلات،موقعیت،شغل و...به طور مطلق وجود ندارد.

راه حل های مقابله با خشونت را می توان در دو قس بیان کرد :

الف-نقش دولت ها:
به این معنی که شرایط تساوی حقوق و برخورداری از فرصت های برابر برحسب شایستگی را به طور فعال فراهم کنند و با موارد خشونت جسمی، جنسی، روانی، استخدامی،حقوقی،تحصیلی و...برخورد محکم نمایند و با نشان دادن عزم جدی خود در مقابله ، نوعی پیشگیری اجتماعی برای چنین مواردی را موجب شوند.

ب-پویش آگاهی بخشی :

-آموزش در مورد اولویت داشتن شایستگی در سپردن امور
-بررسی ساختاری و طراحی الگوهای جدید برای تحقق تساوی حقوق در سطوح تشکل های مردم نهاد و دانشگاهی
-آموزش به فرزندان در سطوح خانواده ها برای پیشگیری از ساخته شدن ذهن های پر از پیشفرض های جنسیتی بدون منطق
-آشنایی زنان با حقوق خود و مصادیق خشونت
-یاد گرفتن نه گفتن محکم به این مصادیق هم برای ساختن آینده

و در خاتمه یک سوال:

وضع هرکدام از ما چطور است؟

راستی آخرین باری که به انگاره های ذهنی مان در مورد این موضوع مراجعه و آن را تصحیح کرده ایم کی بوده است؟!