آیین باور _ یکی از آیین‌های پاک و جشن‌های ایرانی وابسته به آتش، جشن آیین سوری است و آنچه مسلم است کلمه چهارشنبه بعدها به آن نسبت داده شد. برخی منابع دلیل آن را یادآوری داستان سیاوش می دانند. منابعی نیز وجود دارد که نشان می دهد آیین سوری  ده روز مانده به بهار برگزار می شد نه اخرین سه شنبه سال تحت عنوان جعلی چهارشنبه سوری!!!

اینک در معاصر

این جشن از غروب آخرین سه‌شنبه ماه اسفند، تا پس از نیمه‌شب یعنی آغاز  آخرین چهارشنبه سال برگزار می‌شود.

بد نیست بدانیم 
 در جشن فروردگان هم مردم پیش از عید نوروز بر روی پشت بام‌ها، آتش برمی‌افروختند،  تصور بر این بود که فَرَوهرها (ارواح مردگان) به‌طور گروهی بازگشته و مانند یک سپاه به بازماندگان کمک خواهند کرد.  تلاش می کردند جنگ‌های خیلی مهم را در بهار آغاز کنند چون فروهرها در بهار به یاری بازماندگان می‌آیند.

«سوری» به معنی «سرخ» است. آتش روشن کردن آیینی به منظورِ یاری رساندن به تسریع گرمای هوا در جهت رخت بربستنِ سرمای زمستان بوده‌است.

توجه کنیم

رسم از روی شعلهٔ آتش جستن با ارجمندی و حرمت آتش در آیین زرتشتی نمی‌خواند همچنین گفتن عبارتی دشنام‌گونه به آتش، تحت عنوان «سرخی تو از من و زردی من از تو» آیینی کهن نیست و متعلق به روزگاری است که دیگر ایرانیان مانند نیاکان خود آتش را نمایندهٔ فروغ ایزدی نمی‌دانستند.کارهایی مانند پریدن از روی آتش که طبق آیین زرتشت، توهین به آتش محسوب می‌شوند، باید در دورانِ پسااسلامی تکوین یافته باشند.