باید بپذیریم که انتقاد نقش عمده‌ای در روابط اجتماعی ایفا می‌کند، از انتقادها می‌توان برای ایجاد تحرک در اشخاص و نفوذ در آنها ، آموزش ، بیان نیازها و خواسته‌ها و یا محرکی برای اصلاح و پیشرفت خود استفاده کرد. این تکلیف آگاهان و مسولان است که برآنچه می بینند حساسیت نشان داده و به منظور صلاح و اصلاح معایب را گوشزد کنند.
به زبان آوردن مشکلات نه به منظور تخریب که به نیت بی نقص خواستن مجموعه ای است که ما آن را مورد سوال قرار می دهیم و یا پس از بی تفاوت دیدن دست اندرکاران، به جای دست مهربان پیشنهاد ،تیغ نقد را بیرون می کشیم و فریاد می زنیم .
ويليام سامرست موام نویسنده و منتقد بزرگ جهان می گوید: مردم حتي زماني هم كه از شما مي خواهند معايب شان را آشكارا بگوييد، انتظار ستايش و تحسين دارند. پس ما می دانیم که نباید از عکس العمل ها برنجیم .می دانیم که جریان آب هر چند کوچک و ضعیف در طولانی مدت تاثیر خود را برجای خواهد گذاشت .حتی در شرایطی که از نقد های ما می رنجند تغییراتی در رفتار و عملکرد خود خواهند داشت .
از آنجا که انتقادپذیری موثر نتایجی چون: افزایش رضایت شغلی ، ایجاد روابط کاری مناسب ، تقویت سلامتی فکری و روحی ، ایجاد عزت نفس ، افزایش سطح بهره‌وری و افزایش رقابت برای تضمین موفقیت را به دنبال دارد. اگر انتقاد کننده و انتقاد شونده می‌خواهند به هدف انتقاد سازنده که همانا تغییر رفتار خاصی است دست یابند، باید با یکدیگر همکاری کنند. برای دستیابی به مفید ضروری است تا از روش‌های انتقاد موثر و سازنده استفاده کنیم.
به هرروی ما می‌نویسیم چون مجبوریم که بنویسیم رسالتمان این است و جز این راهی نمی دانیم که باید اندیشه و سازندگی را باجریان سیال ذهن و نوشتار به گوش همگان رساند و از اول ایمان داشته ایم که منشاء اثر خواهیم بود.
هیچ کس نمی تواند بگوید از نقد بی نیاز است زیرا منتقدان بهتر و بیشتر ازما می بینند و راهکار می شناسند. برخورد منفعل با نقادان نتیجه جز انزوا و شکست نخواهد داشت و مدیران آگاه همواره از نقد منتقدین با روی باز استقبال خواهند کرد