آیین باور- هرچند تعدادی از رشته‌های ورزشی و ورزشکاران معادلات مسئولان را به هم زدند و دور از انتظار ظاهر شدند. این در حالی بود که کمیته ملی المپیک بهترین امکانات را برای حضور در این آوردگاه مهم تدارک دیده بود. اضافه شدن کاراته به رشته‌های المپیکی باعث شده بود تا کاروان ورزشی ایران هم با یک رشته بیشتر نسبت به المپیک ریو و با 17 رشته ورزشی در توکیو حاضر شود و طلای کاراته هم باعث شد تا جهشی محسوس نسبت به ریو برای کاروان ایران به وجود بیاید. نتیجه این تلاش در توکیو، 3 مدال طلا، 2 نقره ، 2 برنز و ایستادن در رتبه بیست و هفتم بود. ایران در این دوره، مدال‌های کمتری در مقایسه با ریو به دست آورد اما در تعداد مدال طلا برابری کرد و یک نقره هم بیشتر از ریو کسب کرد. به همین دلیل و به خاطر یک نقره بیشتر باید به عملکرد کاروان ایران در توکیو نمره قبولی داد. ایران در المپیک ریو با 63 ورزشکار در 16 رشته ورزشی 3 طلا، یک نقره و 4 برنز کسب کرده بود. از سویی دیگر رکورد کسب سهمیه ایران در توکیو شکست و با 66 ورزشکار در المپیک 2020 شرکت کرد. البته تعداد این سهمیه، 68 ورزشکار بود که بهمن عسگری به دلیل دوپینگ و پریسا جهانفکریان به دلیل مصدومیت نتوانستند در توکیو حاضر باشند. مهدی پیرجهان در دوی 400متر با مانع هم به دلیل کرونا نتوانست راهی توکیو شود. به دلیل یک نقره بیشتر نسبت به ریو، در مجموع عملکرد کاروان ایران عملکرد قابل قبولی بود اما در برخی رشته‌ها مثل کشتی آزاد، شمشیربازی، والیبال و تکواندو انتظارات برآورده نشد. از آن سو عملکرد بعضی ورزشکاران ایران بیشتر از انتظارات بود، مثلا جواد فروغی علیرغم پیش‌بینی‌ها یک مدال خوش‌رنگ طلا در همان روز نخست بازی‌ها برای کاروان ایران در رشته تیراندازی به ارمغان آورد. نازنین ملایی هم در رشته قایقرانی رویینگ اگرچه مدال نگرفت اما یازدهم المپیک شد و بهترین نتیجه تاریخ قایقرانی را در المپیک ثبت کرد. شرکت 10 ورزشکار زن در کاروان ایران در توکیو، پرشمارترین حضور زنان در تاریخ حضور ایران در المپیک بود اما هیچ کدام‌شان در کسب مدال موفق نبودند.  تیراندازی جواد فروغی، تیرانداز شایسته کشورمان در حالی ستاره المپیکی ایران در توکیو بود که هم طلا گرفت و هم تیراندازی را به رشته‌های مدال‌آور ایران در ادوار المپیک اضافه کرد. اما نتایج دیگر تیراندازان کشورمان در توکیو چنگی به دل نزد با این حال الهام هاشمی، سرمربی تیم ملی تفنگ ایران از رقابت ملی‌پوشان دفاع می‌کند: «المپیک بالاترین سطح ممکن را دارد و بچه‌های ما عملکرد قابل قبولی در این بازی‌ها داشتند.»  کشتی بدون شک کشتی فرنگی با یک طلا و یک  برنز محمدرضا گرایی و محمدهادی ساروی و همچنین 2 عنوان پنجمی عملکرد بهتری نسبت به کشتی آزاد داشت. در کشتی آزاد همه چیز به حسن یزدانی خلاصه شده بود. اگر طلا می‌گرفت انگار همه کشتی صاحب طلا می‌شد اما حسن یزدانی که نقره‌ای شد، کشتی آزاد هم تمام شد. یک اشتباه استراتژیک که به کل کاروان هم سرایت کرده بود. یک نقره و یک برنز (امیرحسین زارع) حاصل نتیجه تیمی بود که بدون اغراق یکی از بهترین تدارکات را برای حضور در توکیو دیده بود. از کمپ تمرینی مجزا و پادگانی کردن اردوها به همراه فرنگی‌کاران گرفته تا اردوی تفریحی قبل از المپیک در کردان کرج. کشتی آزاد اگر در المپیک‌ها‌ طلا نگیرد انگار هیچ کاری نکرده.  کاراته اولین حضور و اولین طلای تاریخ کاراته؛ طلای سجاد گنج‌زاده باعث شد تا کاراته هم به دیگر رشته‌های مدال‌آور ایران در ادوار المپیک اضافه شود. کسب این مدال خیلی شیرین بود اما تلخی هم به همراه دارد چراکه کاراته فقط در توکیو به المپیک اضافه شد و در المپیک فرانسه شرکت داده نشد و شاید المپیک‌های بعدی هم همینطور باشد. مدال طلای گنج‌زاده باعث شد تا عملکرد 2 بانوی کاراته‌کای ایران چندان به چشم نیاید. سارا بهمنیار روز پنج‌شنبه بعد از 2 شکست و یک پیروزی حذف شد و حمیده عباسعلی هم به دلیل مصدومیت نتوانست حداقل به برنز برسد.  تکواندو تکواندوی ایران با آرمین هادی‌پور، میرهاشم حسینی و ناهید کیانی وارد آوردگاه توکیو شد. اما هیچ کدامشان نتوانستند ادامه‌دهنده مدال‌آوری ایران در المپیک باشند. مدال‌آوری از المپیک‌ 2000 سیدنی تاکنون باعث شده تا تکواندو در سبد مدالی کاروان ایران جای داشته باشد اما در توکیو مدالی کسب نشد تا عملکرد تکواندوکاران کشورمان زیر بوته نقد قرار بگیرد. پیکان تند این انتقادها به سمت محمد پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو نشانه رفته. او اگرچه از نتایج به دست آمده عذرخواهی کرد اما خیلی از منتقدان ادامه حضور وی را در ریاست فدراسیون تکواندو صلاح نمی‌دانند. شمشیربازی مجتبی عابدینی، محمد رهبر، علی پاکدامن و محمد فتوحی 4 سابریست ایران در توکیو بودند. طبق پیش‌بینی‌ها تیم ملی شمشیربازی ایران با هدایت پیمان فخری قرار بود حداقل یک مدال کسب کند اما توجیه ناداوری دلیلی بر مدال نگرفتن یکی از پرامیدترین رشته‌های ورزشی ما در المپیک توکیو بود. برای این رشته، خوب تدارک دیده شده بود اما به نظر مسیر مدال‌آوری در این رشته را باید در جایی دیگر جست‌وجو کرد. به هر شکل شمشیربازی که در ریو تا پای کسب مدال برنز پیش آمده بود در توکیو به ریو هم نرسید.  قایقرانی(رویینگ و کایاک) تیم ملی قایقرانی با 2 رشته رویینگ و آب‌های آرام راهی بازی‌های المپیک توکیو شد. نازنین ملایی در رویینگ اگرچه مدال نگرفت اما با عنوان یازدهمی خالق ثبت رکورد برای این رشته شد. علی آقامیرزایی در رشته آب‌های آرام دو مرحله مسابقه داد تا به نیمه‌نهایی برسد اما ناموفق بود. قایقرانی رشته‌ای تجهیزات‌محور است اما نازنین ملایی نشان داد با کمی توجه می‌توان در این رشته هم مدال‌آور بود.  بدمینتون ثریا آقایی نخستین بانویی بود که در این رشته به المپیک رسید و همچنین نخستین بدمینتون‌باز کشورمان که موفق به کسب یک پیروزی در المپیک شد. کسی از بدمینتون انتظار معجزه نداشت برای همین هم بود که ثریا آقایی گفت: «اینجا هستم که بهترین خودم باشم.»  دوومیدانی احسان حدادی، حسن تفتیان و فرزانه فصیحی، 3 ورزشکار ما در توکیو بودند. البته اگر مهدی پیرجهان پای پرواز تست کرونایش مثبت نمی‌شد او نیز می‌توانست در توکیو و در دوی 400 متر با مانع شانس خود را امتحان کند. کسب مدال نقره المپیک لندن توسط احسان حدادی توقع از این رشته را بالا برد اما مشخص بود نه او می‌تواند دیگر برای دوومیدانی معجزه کند و نه ورزشکار دیگری. این رشته به یک نگاه ویژه المپیکی نیاز دارد. در مورد حدادی که گفته می‌شود برای آمادگی او در توکیو حدود 700هزار دلار هزینه شده تا به المپیک بیاید با مصدومیت کمر راهی مسابقات شد تا پرتابش حتی به 60 متر هم نرسد. در مورد فرزانه فصیحی و حسن تفتیان هم که مشخص بود در بین دونده‌های سرعت نمی‌توانند کاری از پیش ببرند.  بسکتبال کسب سهمیه المپیک اگرچه سخت و دشوار به دست آمد اما آسمان‌خراش‌های ایران خیلی راحت و با 3 شکست توکیو را ترک کردند. علیرغم تدارک خوبی که قبل از المپیک برای در نظر گرفته شده بود اما نتایج نشان داد با بسکتبال روز دنیا چقدر فاصله داریم.  والیبال از والیبال انتظار این بود حداقل از گروهش صعود کند اما با وجود استخدام آلکنوی افسانه‌ای و دیدارهای تدارکاتی در لیگ جهانی والیبال، وداع تلخ و دور از انتظاری با توکیو داشتیم. محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال به یک عذرخواهی از مردم بسنده کرد اما او باید کارشناسانه‌تر نسبت به این نتایج پاسخگو باشد.  بوکس در بوکس با دانیال شه‌بخش و سیدشاهین موسوی در توکیو حاضر شدیم. کسب یک سهمیه بیشتر نسبت به ریو رضایت‌بخش بود اما در نتیجه اتفاق خاصی نیفتاد. شه‌بخش با یک پیروزی دلچسب مقابل قهرمان آفریقا یک نتیجه دور از انتظار را رقم زد اما در مرحله بعد به دلیل مصدومیت از ناحیه ابرو اجازه مبارزه پیدا نکرد تا مقابل حریف کوبایی و سرشناس خود بازنده اعلام شود. شاهین موسوی هم در همان دور نخست مقابل میزبان حذف شد تا پرونده بوکس ایران با یک پیروزی و 2 شکست بسته شود.  وزنه‌برداری در وزنه‌برداری می‌توانستیم به جای یک مدال، 2 مدال کسب کنیم اما پشت پرده‌های وزن 96کیلوگرم که سهراب مرادی و کیانوش رستمی بعد از طلایی شدن وزنه‌بردار قطری، از آن به زبان آوردند وضعیت جدیدی را به وجود آورد که نیاز به بررسی بیشتر دارد. این دو معتقد بودند اگر در توکیو حاضر می‌شدند حتما طلای وزن 96کیلوگرم به آن‌ها می‌رسید. با این حال علی داوودی که از قبل مشخص بود بعد از تالاخادزه، غول گرجی که موفق به 2 رکورد جهانی و المپیک شد، نقره می‌گیرد که همینطور هم شد.  تیروکمان میلاد وزیری تنها سهمیه تیروکمان ایران در المپیک توکیو بود که عملکرد چندان موفقی نداشت و بعد از 2 مسابقه از گردونه رقابت‌ها حذف شد. تیروکمان دیگر نباید به کسب سهمیه بسنده کند و باید نگاه ویژه‌ای به نتیجه بهتر در المپیک داشته باشد.  تنیس روی‌میز بیش از این‌که حذف نیما عالمیان از توکیو مقابل رنک 57 جهان به چشم بیاید، جنجالش بود که در جریان بازی مقابل پینگ‌پنگ‌باز بریتانیایی انجام داد. او در یک اعتراض به داور راکتش را به میز کوبید تا یک روز بعد بابت این اشتباه عذرخواهی کند. همه تنیس روی‌میز ایران در توکیو همین اتفاق جنجالی بود.  شنا بعد از کلی حرف و حدیث که فدراسیون شنا مبنی بر کسب سهمیه ورودیB به راه انداخته بود و سیل تبریکات به خاطر کسب این ورودی از سوی مسئولان، مشخص شد چنین نبوده و شنای ایران فقط با سهمیه اعطایی توانست در توکیو حاضر باشد. درنهایت هم متین بالسینی با سهمیه یونیورسالیتی راهی توکیو شد. تنها ره‌آورد او هم شکستن رکورد ملی بود اما این‌که تا چه موقع باید به رکوردهای ملی در آوردگاه‌های بین‌المللی دلخوش باشیم مشخص نیست.  دوچرخه‌سواری حضور دوچرخه‌سواری ایران در توکیو به حضور در 2 رشته جاده و تایم‌تریل با سعید صفرزاده خلاصه شده بود. برای ما در المپیک‌ها، دوچرخه‌سواری روی خط موازی حرکت کرده، نه پیشرفتی بوده و نه به آن شکل پسرفتی. این دوره با یک سهمیه حضور داشتیم اما اگر تعداد سهمیه‌ها هم بیشتر بود اتفاق خاصی نمی‌افتاد. دوچرخه‌سواری تجهیزات‌محور است و با حداقل امکانات نباید انتظاری از این رشته در المپیک داشت.