کوله ات را می اندازی روی یک شانه و دوربین برشانه دیگرت.گوشی تلفنت دایم زنگ می خورد. ساعتت را نگاه  و برنامه های  امروز را چک می کنی. از کدام برنامه شروع کنم.شورا، آب فاضلاب، استانداری، افتتاحیه فلان چیز یا کدام نشست !به خیابان بروم و شاهکار مدیران شهری را فهرست کنم یا به میان مردم که درد دلشان نهایتی ندارد. شاید هم یک تابستانه شادبگیرم از هیاهوی کودکان و زیرنوشتی اغراق آمیز از خوشی هایشان بنویسم.

تند و تند می نویسی به دفتر نرسیده باید تنظیمش کنی،عکس مناسب انتخاب کنی، چک کنی، دیر نشود، به کسی برنخورد، سایت بالابیاید و امروز نت یاری کند، یا مثلا خدا کند چاپ شود، حق التحریرش چه قدر می شود .

غروب شده و گاه هنوز فرصت تلخ یک استکان چای را تجربه نکرده ای . ..به خانه نرسیده باید بنویسی، بپرسی، زنگ بزنی، هماهنگ و در جریان باشی ... جمعه و شنبه و عید و عزا و عروسی هم ندارد، تو خبرنگاری، بی خستگی، بی وقفه می دوی.

تو چشم و چراغ شهری ، چشمی که می بیند اما دیده نمی شود، چراغی که روشن می کند و نا شناس است، خستگی ناپذیری چون عاشق کارت هستی، باید بشنوی و دم نزی چون کسی به اندازه تو از زیر پوست شهر خبر ندارد. همه شغل ها به تو ربط دارد اما شغل تو به کسی مربوط نیست ! از همه رنج ها و سختی ها وچاله چوله های شهر و همشهری هایت خبرداری و قلم می زنی تا بلکه صدای مردم را بگوش مسئولین برسانی و عصای دست آنها باشی و به جایشان شهر را رصد کنی، اما کسی خستگی ها و رنج هایت را نمی بیند، از تو نمی نویسد، برای مشکلاتت وقت و انرژی صرف نمی کند . تو خبر نگاری  باید پوستی از جنس کرگدن داشته باشی تا در برابر این همه ناملایمات دوام بیاوری ، سختکوش و بی توقع . در نهایت می گویند درآمد خوبی داری و شغلت لبریز هیجان است!

باید برخوردهای خیلی سرد یا زیادی داغ را تحمل کنی و صبور باشی ، تویی که می توانی بایک تیتر یا تکیه بر یک ماده قانون مطبوعات، مدیری را کله پا کنی و نمی کنی، صبوری می کنی و بر خودت نهیب می زنی من باید نقادی منصف و با شرافت باشم . 

خانه نداری ، انجمن نداری ، هیات منصفه نداری اما انصاف داری ، درآمد نداری اما شرافت و عزت نفس داری، بیمه نداری خدا رو داری ، سابقه کارثبت شده نداری اما اعتبار داری، تو خبرنگاری اما در طبقه بندی اجتماعی (فرهنگی) محسوب نمی شوی ، تو خودت هستی.کسی که شبیه هیچ کس نیست ...همکار عزتمند و باشرافتم .روزت مبارک .. .هر روز ، روز توست ..دلم به تو خوش است و دل شهر نیز به تو آرام ....تنت سالم و دلت خوش باد...قلمت پایدار 

فریبا کلاهی