آیین باور-فایل صوتی زیر ذاتا پادکست نیست.بلکه صوت جدا شده از یک کلیپ است که به جهت سهولت در دانلود و استفاده با فرمت mp3 تقدیمتان می شود. 

چند خطی هم که در زیر می خوانید هیچ ربطی به محتوای صوتی ندارد. بلکه شما را به مدت 7 دقیقه به شنیدن دغدغه های یک "خبرنگار " در زمینه هویت شهری و میراث تاریخی کرج دعوت می کنم . شاید حرف های شماهم باشد.

اما در روز خبرنگار لازم است مطلب زیر را بنویسم تا شاید روزی زحمت های "خبرنگاران _ ژورنالیست ها"چنان که شایسته است دیده شود. و روزی مختص به خود داشته باشند.

 آنها که از تولید محتوا تا تنظیم خبر و گزارش و موفقیت درارسال یک پیام برای مخاطبین دوندگی می کنند. جریان سازی می کنند. سطح اطلاعات و آگاهی را بالا می برند. در باز کردن گره ها تلاش می کنند.

آنها که روزنامه نگاری را نه بنگاه اقتصادی و نه حتی یک فعالیت فرهنگی در اوغات فراغت می دانند (که اساسا این جامعه خبرنگار را فرهنگی نمی داند) .....چیزی فرای همه چیز ...

روز خبرنگار مبارک یک جمله کلیشه ای است. زیرا روزگار ما زمانی مبارک می شود که نه تنها فقط خبرنگاران و اهالی نگارنده و قلم بدستان رسانه در کتگوری خبرنگار و ژورنالیست دسته بندی شوند، بلکه در تقدیر و یادبود آنها نیز مشاغلی چون روزنامه فروش، توزیع کننده مطبوعات، تایپیست ،  صفحه بند و همه‌ی دیگرمتخصصین عزیزی که نبودشان به معنای نابودی روزنا‌مه‌نگاری است، پیشکسوت ما محسوب نشوند زیرا برای هر شغلی تعاریف و دسته بندی هایی وجود دارد. مثلا روز پزشک به دندانپزشک تبریک نمی گویند یا به اپتومتریست یا تکنسین اتاق عمل زیرا آنها خود در تقویم کادر درمان روزی دارند که از ایشان تقدیر می شود و شایسته هر انسانی است در هر شغل و خدمتی دیده شود و با هم کاران خود سنجیده شود. متاسفانه به دلیل مشکل زبانی یا کمبود لغت در ایران با این مشکل مواجه هستیم زیرا ادیتور،ژورنالیست، ریپورتر ،فوتوگرافر و...را در یک طبقه شغلی نمی بینند و هرکدام زحمتشان به طور تخصصی دیده می شود و شاقول های درستی برای سنجش عملکردشان وجود دارد. سردبیران و مدیران مسول از یکدیگر تفکیک می شوند نه به سبب کاستی جایگاه که به سبب وظایف خطیری که برعهده دارند و باید پاسخگوی همان بخش باشند...فقط همین...

همکاران روزنامه‌نگار و خبرنگارم شما خود مبارکید./فریبا کلاهی مدیر مسئول پایگاه خبری آیین باور