آیین باور - مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی قزوین با اعلام این خبر گفت: این آثار شامل آئین جوش‌عزا، آئین چاق‌چاقی و آئین زاری‌زاری منطقه الموت‌غربی و مهارت تهیه قوز حلوا (حلوای گردو) ضیاءآباد (شهرستان تاکستان) است.

علیرضا خزائلی افزود: این نامه در راستای اجرای مواد «۱۱ و ۱۲» از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث‌فرهنگی ناملموس مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای‌اسلامی و مواد «۲و ۳» آئین‌نامه اجرائی قانون مذکور مصوب ۱۳۸۷ هیات وزیران و همچنین آئین‌نامه مشارکت در پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس شهر‌ها و روستا‌ها مصوب ۱۴۰۰ هیئت وزیران و با رعایت مقررات آئین‌نامه اجرایی مذکور ارسال شده است.

او گفت: در این نامه به موجب قوانین مذکور مراتب ثبت ملی این ۴ اثر فرهنگی ناملموس ۲۲ آبان ۱۴۰۱ ابلاغ شده و بر هرگونه اقدام که موجب حفظ و احیای این میراث شود، تاکید شده است.

آخرین مرحله از عزاداری شب عاشورا جوش آن است که در این زمان معمولا نوحه خاصی خوانده می‌شود و سینه‌زنان با نوعی آرایش خاص در کنار هم قرار گرفته و با حرکات موزون دست و پا و به صورت هماهنگ نوحه را اجرای می‌کنند که این مراسم در منطقه الموت‌غربی به نام جوش عزا خوانده می‌شود.

آئین چاق‌چاقی، پس از اتمام سوگواری‌های شب عاشورا هیاتی کوچک شامل ۸ تا ۱۰ نفر در کوچه‌های روستای موشقین حرکت می‌کنند و جلوی درب منازل شروع به نوحه‌سرایی می‌کنند که این هیات و مراسم به نام چاق‌چاقی شهرت دارد.

آئین زاری‌زاری، در این آئین مردم پس از اتمام عزاداری شب عاشورا یک ساعت قبل از اذان صبح به مسجد باز می‌گردند و شخصی با نواختن شیپور یا کُرنا آمادگی مسجد برای برگزاری این مراسم را اعلام می‌کند، پس از شنیدن صدای کُرنا مردم برای نوحه‌خوانی راهی مساجد می‌شوند، آخرین نوحه زاری زاری است که در واقع بسیار سوزناک بوده و بعضا بداهه‌های مناسب شرایط روز نیز در آن آورده می‌شود.

مهارت تهیه قوزحلوا، این حلوا که عموما در مراسم سوگواری و ختم تهیه می‌شود از مهمترین نذری‌های ماه محرم و صفر در منطقه ضیاءآباد است که از خمیر تهیه شده از گردو، کمی آرد و شیره انگور تشکیل شده‌است.