فریبا کلاهی کارشناس مدیریت گردشگری

اداره کل "میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری" البرز با نام عریض و طویلی که یدک می کشد، سالهاست چون کاهی در دست باد، از این سو به آن سو می چرخد و به سبب بی وزنی، "پای در هوا" مانده و خیال واقع گرایی ندارد. وزارتخانه ای که خود سیاست های تطبیقی گردشگری را نمی داند یا آداب آن را به جای نمی آورد، در این مقوله عاملی است که با انتخاب های "ناشایسته سالار" ،کشتی شکسته ی گنجینه ملی را، نه بدست تعمیرکاران و ناخدایان، بَل به دست کسانی سپرده است که به گرفتن عکس یادگاری در کنار این غریق، بیش از نجاتش علاقمندند.خط مشی گذاران شتاب زده، اغلب تفکر نظام مندی ندارند و به خیال خود برای پردازش مشکلات از راه میان بر( شعاردادن و خبرسازی !) استفاده می کنند. یا با استناد به یک کشورخارجی به عنوان سمبل موفقیت ، ناگهان به نتیجه دلخواه می رسند!!

مثال عینی و داغ آن سرپرست جدید میراث استان است که از راه نرسیده بیانیه جهانی کردن محوطه دژ مادی(تپه ازبکی) صادر می کند یا می خواهد جاده چالوس را به ثبت برساند. حال آنکه به درستی و ضرس قاطع نه الفبای مدیریت می داند نه چالشهای استان را می شناسد.  بدیهی است بازدید های پرتکرار و تولید اخبار فله ای عجولانه، از کسی مدیرکل نمی سازد. مگرآنکه وزارتخانه خیالِ گرفتنِ جانِ آخرِ تاریخ و فرهنگِ این استان را در سر پرورانده باشد که اگر هفت جان نیز داشت شش جان را مدیران کل پیشین سوزانده و ستانده اند.

صنعت گردشگری و حفظ تاریخ و هنرِ هر سرزمین، علم و دانش و توان و جسارتی می خواهد، اندوده درآتش تجربه و شناختِ زیرساخت آن، که متاسفانه در ورطه عمل مغفول مانده است. توان "تصمیم گیری" در مقوله های مختلف، دانش و فن می خواهد. در شرایطی که ((گردشگری خود می تواند به توسعه اقتصادی و رفاه منطقه ای کمک کند و درآمدزا هم باشد،در استان البرز،مرمت پلی چند صد ساله نیازمند گلریزان است . صنایع سنتی وکشاورزی در این مقوله دیده نمی شوند، عرصه و حریم آثار بی بدیل تاریخی و ثبت شده و ناشده جالیز می شود؛)) وزارتخانه متبوع تنها مدیرکل جا به جا می کند.

به عنوان کلام آخر مایلم یادآوری کنم چنانچه تغییر مدیریت علمی باشد:" هدف آن رفع مشکلات و نقاط ضعفِ موجود به دست ناخدایی است متخصص، که براساس اولویتهای منطقه موردنظر انتخاب می شود و حکم می گیرد تا ارتقای همه جانبه ای "درآمد زا ، افتخار آفرین یا حداقل قابل دفاع" رقم بخورد.  اگر چنین نشود، مانند غالب موارد مشابه، تنها شاهد تخریب بیش از پیش ثروت ملی و ناامیدی و بی اعتمادی مردم نسبت به دولت و مسئولین خواهیم بود.